Nezaboravni junaci Divljeg zapada

POSLEDNjE romantičarske junake legendarnog Divljeg zapada, one obične, a ipak posebne ljude viteškog dostojanstva, svet je premijerno video 1968, u kultnom filmu reditelja Serđa Leonea "Bilo jednom na Divljem zapadu". Posle toga, po ocenama svetskih kritičara, nije se ni pojavio vestern koji je zaslužio mesto na listi velikih filmova.

Epsku priču o kraju starog i nastanku novog Divljeg zapada, koji počinje dolaskom železnice donoseći i novi sistem vrednosti i stil života, Serđo Leone napisao je zajedno sa rediteljskim velikanima, Bernardom Bertolučijem i Dariom Arđentom, a film je proglašen najboljim vesternom svih vremena. "Bilo jednom na Divljem zapadu" smatra se i prvim delom Leoneove nepovezane, ali antologijske trilogije, koju "zatvara" sa filmovima "Za šaku dinamita/"Bila jednom jedna revolucija" iz 1971, i "Bilo jednom u Americi" iz 1984. Razlog zbog čega vestern slavnog italijanskog reditelja, scenariste i producenta i danas, posle pola veka od snimanja oduševljava publiku širom sveta, jeste i sjajna glumačka ekipa - Klaudija Kardinale, koju je uloga Džil, mlade udovice sa burnom prošlošću lansirala kao novi holivudski seks-simbol, Henri Fonda u ulozi Frenka, beskrupuloznog razbojnika i vođe bande, Čarls Bronoson, kao tajanstveni Harmonika, Džejson Robards u liku dobroćudnog Čejena...

Klaudija Kardinale

Preko majstorskog scenarija, glume, tehnika koje se do tada nisu primenjivale u žanru vesterna, i uz pomoć muzike isto tako slavnog kompozitora Nija Morikonea, koja u filmu "igra" jednu od glavnih uloga, Leone je napravio jedan od najzbudljivijih filmova u svetskoj kinematografiji, koji publici i danas nudi sve. U skoro 180 minuta, glavni junaci uvlače gledaoce u dramu punu zapleta, nasilja, osvete i erotskih scena sa prelepom Klaudijom Kardinale, i gotovo sve do kraja filma, do poslednjih 15 minuta, ostaje nepoznanica šta su njihovi motivi. Čejen i opasno misteriozni Harmonika brinu o Džil, da joj Frenk ne otme zemlju, i u jednom trenutku se čini da je krvavi novac pokretačka snaga svega, a onda izgleda kao da je to voda, pa onda ljubav mlade udovice. Ali, kako su savezi i izdaje promenljive kategorije, na kraju filma vidimo da Harmonika želi da eliminiše Frenka zbog lične osvete.

Ekipa Henri Fonda, Klaudija Kardinale, Serđo Leone, Čarls Bronson i Džejson Robards

Leone u završnici, scenom koja je ušla u filmske antologije, daje taj konačni, viteški obračun dvojice junaka, koji se konačno sreću "jedan na jedan", dok Džil i Čejen iščekuju čije će korake čuti pred vratima... Odgovor Harmonike na pitanje Džil na kraju filma, da li će se nekada vratiti u grad, gde on kaže: "Možda, jednog dana", ostao je da živi kao aforizam kod mnogih generacija gledalaca širom sveta.

Frenk i Harmonika

BESKRUPULOZNI NEGATIVAC

Zanimljivo je da je glumačka legenda, Henri Fonda, uprkos planetarnoj popularnosti filma "Bilo jednom na Divljem zapadu", kasnije zažalio što je prihvatio ulogu Frenka.

- Uvek sam igrao pozitivce i ljude koji se bore za pravdu, publika me je prihvatila upravo u takvim likovima, a Frenk je bio beskrupulozni negativac, i mislim da se u jednom dugom periodu zbog toga otuđila od mene - izjavio je svojevremeno Henri Fonda.