Drame naših zabluda

Rođen je 1935. u Drenovštici kod Nikšića, u Nikšiću je završio i gimnaziju, a filozofski fakultet u Beogradu. Punu deceniju zatim radio je kao pozorišni kritičar „Večernjih novosti“, a dve decenije kao dramaturg u Narodnom pozorištu. Ostali su upamćeni njegovi kratki, jezgroviti, ubojiti i samo njemu svojstvenim jezikom napisani tekstovi o tekućoj pozorišnoj produkciji, kojoj je ubrzo i sam dao veliki doprinos.

Njegove drame „Prorok“, „Pelinovo“, „Ognjište“, „Timočka buna“, „Vožd Karađorđe i knez Miloš“, „Godo je došao po svoje“ nisu ostavile ravnodušnim ni kritičare ni gledaoce, a izvođene su u pozorištima širom bivše Jugoslavije. U osnovi Komaninovih dramskih tekstova je politika kao čovekova sudbina i ideologija i kao surova sila koja ljude gura u nesrećne zablude, sukobe i zločine. Tragične sudbine kao posledica ideoloških zastranjivanja možda vrhune u „Pelinovu“, čiji glavni junak, Gorčin, u želji da slomi svaki otpor osnivanju zemljoradničkih zadruga, ubija rođenog brata.

Ideološke podele za vreme Drugog svetskog rata i neposredno posle njega tema su i Komaninovih romana „Kolijevka“, koji je Meša Selimović ocenio kao „događaj godine u kulturi“, „Prestupna godina“, „Kostanići“, „Provalije“, „Gospod nad vojskama“. Sinteza ovog originalnog romansijerskog opusa je molitveni i elegični „Ljetopis vječnosti“, kojim se Žarko Komanin, po mišljenju kritičara od velikog autoriteta prof. dr Petra Pijanovića potvrdio kao jedan od najindividualnijih srpskih proznih pisaca, koji u uspešnom narativnom prožimanju istorije i morala, poezije, istine, emocije i duhovnosti ostvaruje najvišu meru umetničkog kazivanja.