Sačuvali kneževu zastavu

KADA je 1935. godine knez namesnik Pavle Karađorđević poklonio zastavu sa svojim grbom Mesnoj organizaciji dobrovoljaca u Banatskom Karađorđevu, nije ni sanjao kakvu će sudbinu barjak doživeti. Ovo znamenje nekadašnji jurišnici sa Solunskog fronta morali su da kriju, najpre od nemačkih okupatora, a potom i od komunističke vlasti.
Banatsko Karađorđevo nastalo je, inače, naseljavanjem ratnih veterana Prvog svetskog rata. To su bili uglavnom dobrovoljaci, solunci, čak 67 odsto od svih ukupno naseljenih. Većinu je rat zatekao u SAD i Kanadi, na radu, u pečalbi, a u otadžbinu su pohitali na prvi poziv srpske vlade sunarodnicima u dijaspori. Najviše ih je bilo poreklom iz Like, Bosne, Crne Gore i Banije. Dokazali su se kao veliki junaci - među njima su bila čak petorica nosilaca Karađorđeve zvezde i 25 nosilaca Albanske spomenice.
Na molbu kralja Aleksandra, dvojica francuskih oficira arhitekata projektovala su plan sela 1920. godine. U toku Drugog svetskog rata poginulo je 279 stanovnika Banatskog Karađorđeva. Šef gradske policije u Velikom Bečkereku, a današnjem Zrenjaninu, zloglasni Georg Juraj Špiler, bio je izuzetno represivan prema Karađorđevčanima.
Zastava kneza Pavla ipak je sačuvana zahvaljujući tome što ju je tajno zakopao jedan domaćin. Otkopana je krajem osamdesetih, restaurirana, i danas se čuva kako dolikuje - krasi zavičajnu postavku pri seoskoj biblioteci.