BEOGRAD - Nekadašnji general Udbe i narodni heroj Jugoslavije Jovo Kapičić preminuo je posle kratke i teške bolesti u 94. godini života, javili su beogradski elektronski mediji.

Kapičić je bio učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik i ambasador SFRJ u Mađarskoj i Švedskoj. Kao zamenik ministra unutrašnjih poslova Jugoslavije, obavljao je komandne dužnosti vezane za Goli otok.

Rođen je 2. septembra 1919. godine u gradu Gaeti, u Italiji a odrastao je na Cetinju gde je završio osnovnu školu i pet razreda gimnazije. U šestom razredu gimnazije bio je isključen iz škole zbog učešća u štrajku gimnazijalaca. Bez prava na redovno školovanje privatno se pripremao i gimnaziju i maturu završio u kotorskoj gimnaziji.

Do 1941. godine je studirao na Medicinskom fakultetu u Beogradu. I u to vreme je nekoliko puta hapšen i zatvaran.
Njegov otac je bio profesor Cetinjske bogoslovije i član Crnogorske federalističke stranke.

Jovo Kapičić se kao veoma mlad uključio u omladinski revolucionarni pokret. Kao petnaestogodišak primljen je u članstvo SKOJ-a, 1934. godine, a dve godine kasnije i u članstvo Komunističke partije Jugoslavije.

Aprila 1941. godine, posle kapitulacije Kraljevine Jugoslavije, po zadatku Partije, upućen je u Crnu Goru gde, jula 1941. godine, postaje član Okružnog komiteta KPJ za Cetinje. Aktivno je radio na organizovanju prikupljanja oružja, formiranju gerilskih grupa, jačanju organizacije KPJ i opštim pripremama za ustanak.

Kao jedan od organizatora Trinaestojulskog ustanka u cetinjskom kraju, i član Okružnog komiteta KPJ, bio je uspešan u dizanju i razvoju ustanka.,

Od formiranja, 1941. Prve proleterske brigade bio je njen član u kojoj se kao politički komesar više puta istakao, pogotovo u Igmanskom maršu.

Naročito se istakao u borbama s četnicima na sektoru Mojkovca i Kolašina.

Posle oslobođenja zemlje obavljao je visoke dužnosti u resoru ministarstva unutrašnjih i inostranih poslova. Kao general UDBE, iz Višegrada je koordinirao hvatanje Draže Mihailovića, a potom je bio upućen u Crnu Goru, kao ministar unutrašnjih poslova. Bio je i pomoćnik ministra unutrašnjih poslova FNRJ.

Nakon rezolucije Informbiroa, kao zamenik ministra unutrašnjih poslova Jugoslavije, Aleksandra Rankovića, bio je na komandnim dužnostima vezanim za Goli otok.

Prema raznim svedočanstvima, njegova uloga u ovom periodu je izrazito negativna, a o tome je posebno pisao bivši logoraš Vlado Dapčević koji je zabeležio: "Od njega je zavisila sudbina ljudi.."

U vreme raspada Jugoslavije, početkom devedesetih, Kapičić se protivio Miloševićevoj politici i podređenoj ulozi Crne Gore u odnosu na Srbiju.

Bio je među poslednjim narodnim herojima iz Drugog svetskog rata. O Kapičiću je objavljeno više knjiga prethodnih godina u kojima je detaljno obrazlagao dane partizanske borbe kao I svoju ulogu tada I posle rata.

U žizu javnosti Kapičić je dospeo takođe posle napada s leđa 12. decembra 2011. oko 15 sati na uglu ulica Stanoja Glavaša i Cvijićeve u centru Beograda. Taj napad oštro je osudila javnost Srbije.

On je I tada tvrdio da je "Goli otok bio neophodan ali tamo nije bilo maltretiranja i ubistava zatvorenika". To je izazvalo burne reakcije javnosti.

Kapičić je priznao da je na Golom otoku bilo nevinih ljudi, ali je napomenuo da su za to krivi sudski i drugi državni organi, a ne uprava zatvora: „Bilo je hapšenja bez kontrole. Čak trećina je bila nevino optužena. Država duguje izvinjenje tim ljudima", rekao je Kapičić.

Godine 2009-2010 vođena je velika državna potraga za grobom Draže Mihailovića. Jovo Kapičić je tada izjavio: "I da znam, ne bih rekao gde je Draža", da se od njega ne bi pravio kult ličnosti".