Sačuvali čast oficirsku: Rezervne vojne starešine u Nikšiću slede stogodišnju tekovinu slavnih prethodnika

SAČUVALI smo oficirsku čast. Jedina smo vojna organizacija u Crnoj Gori koja nije pod komandom NATO. Svoji smo na svome, i sledimo tekovine koje su naši slavni preci čuvali minulih stotinu godina.

Ovako, za "Novosti", govori Branko Pavić, sekretar Organizacije rezervnih vojnih starešina u Nikšiću, jedne od najuspešnijih u Crnoj Gori. Navršio ce ceo jedan vek od postavljanja temelja organizacije novog doba, ali i 25 godina bratskih susreta, bratskih gradova, koji ne priznaše podele i granice među ljudima i među braćom.
NASLUĆIVAO je Pavić svojevremeno da dani i godine koji dolaze neće biti dobri ni vojsci, a ni ondašnjoj zajedničkoj državi.

- Ali međe nas nisu razdvojile - kaže naš sagovornik. - Sve je počelo još 1982. poveljom o bratimljenju opština Vrbas i Nikšić. Karavan prijateljstva sa crnogorskog krša u pitomoj vojvođanskoj ravnici. Rezervne vojne starešine Nikšića, Plužina, Šavnika, Žabljaka, sa svojim najvišim republičkim rukovodstvom, političko-privredna delegacija, mladi. A domaćin - Jugoslavija u malom. Program iznikao direktno iz bratske duše. Sledeći domaćin bio je Nikšić, pa opet Vrbas, sa Titelom. I tako naizmenično.

Na sedmom susretu 2001. uključilo se Smederevo sjajnim domaćinstvom, pa Višegrad, nakratko, Beograd i Nova Pazova. Uključivanjem Banjaluke i Prijedora susreti su doživeli preporod, prijateljski i programski.

PROČITAJTE JOŠ: ZAVRŠENA SVEČANA PROMOCIJA: Srbija dobila najmlađu generaciju oficira (FOTO)

- Širilo se i menjalo bratsko kolo. Šteta što nismo još brojniji. Za još neki grad iz Srbije, iz Crne Gore. Ili za jedno Trebinje, na primer, sa kojim Nikšić, u ono doba, nije znao gde je čija geografska granica. Još je veća šteta što su neki učesnici susreta odustali kao Smederevo. Izostanak jednog takvog istorijskog, kulturnog, prijateljskog i ljudskog dragulja osiromašio je i sve nas i naše susrete - kaže Pavić, prisećajući se da se u početku susreta pažnja poklanjala streljaštvu sa bojevom municijom, uz gađanje glinenih golubova, kao i tradicionalna nadmetanja - od skoka udalj, bacanja kamena s ramena do plovkanja...

VREMENOM, program susreta sve više je napuštao obeležja "vojnizacije" i polako se premeštao na teren kulturnih skupova, poseta, druženja, zabave, pesme i igre.
- Danas je to svetkovina, krsna slava prijateljstva. Imamo na desetine promocija knjiga, izložbi, slika i fotografija, glumačkih, pesničkih, muzičkih, recitatorskih, govorničkih i drugih krasnih ostvarenja duha. I stvaraoce od integriteta. Odnos prema spomenicima žrtvama i tekovinama iz naše bliže i dalje istorije na prvom je mestu - kaže Branko Pavić.

Dar od kolega iz Smedereva
VERAN svedok vremena i rada je prostorija nikšićke organizacije. Tu je neprocenjivo bogatstvo sačuvane imovine i raznih znamenja, od grba, znaka, priznanja, zastave, knjige slike, do đerdana, brošura za svaki susret. Podstanari su u zgradi Instituta za crnu metalurgiju još od odlaska u istoriju Doma JNA. Brine ih, s razlogom, sutrašnja sudbina te riznice imovine.

- Gde smo danas i kako dalje, glavna su pitanja. Koji su naši oslonci i pokretači, osim preostalog našeg entuzijazma i vlastitih ljudskih resursa, koje je ovom vremenu predalo pređašnje vreme. Starimo, ali se i podmlađujemo. Novo vreme donelo je nove države, vojske, doktrine, politike, oficirski i građanski mentalitet. A mi smo dobroćudni refleks vremena iza nas, vremena nesvrstane politike i vojne neutralnosti.
Neumorni sekretar nikšićke organizacija Branko Pavić u budućnost gleda vedrim očima:

- Svaki je susret važan i nezamenljiv. A najvažniji je onaj prvi i onaj koji će tek da dođe. O prethodnim susretima znamo sve, a sledeći - nema da nema, ima da ima!

Branko Pavić


BOGATSTVO

BOGATA je arhivska građa Opštinske organizacije rezervnih vojnih starešina Nikšića. Ona broji oko četiri hiljade fotografija i na desetine filmskih kaseta, među kojima ima i dugometražnih filmova, svih publikacija dosadašnjih susreta, priznanja, odličja.
- Od stotinu godina velikog jubileja, mi smo oteli dvadeset pet. Spasli ih, zapravo, u najtežem periodu. Kad su drugi kidali i razdvajali, mi smo spajali. Kroz nova zgarišta ideala i sudbina ljudi i države. I jačali i širili naše bratske susrete. Uprkos trunjavom vremenu - naglašava Pavić.