Aleksandar planski brisan iz pamćenja naroda

POSTOJI li ličnost koju je srpski narod za života više voleo i nakon njegovog tragičnog kraja za njim više žalio od kralja Aleksandra Prvog Karađorđevića? Od nekadašnjeg najslavnijeg srpskog monarha uz cara Dušana i međunarodno najuvažavanijeg srpskog državnika svih vremena, danas je on najoklevetaniji Srbin kome se uz poplavu naknadne pameti, naslage propagande i veoma slabo poznavanje činjenica iz njegovog doba, pripisuje gotovo sva krivica za nedaće jugoslovenskog eksperimenta.

Zašto se to događa, pokušao je da odgovori Dušan Babac, član Krunskog veća Kraljevskog doma Karađorđević u knjizi "Aleksandar Prvi viteški kralj". Luksuzno dvojezično izdanje "Evro buka" izašlo je povodom 130 godina od rođenja Aleksandra Ujedinitelja, što se poklopilo sa stogodišnjicom stvaranja prve zajedničke države južnoslovenskih naroda, kojom je on vladao najpre kao prestolonaslednik a onda kao kralj do ubistva u Marselju 9. oktobra 1934.

- Paradoksalno je da netrpeljivost prema viteškom kralju ujedinjuje hrvatske ekstremiste - ustaše, jugoslovenske revolucionare komuniste, kao i pojedine srpske nacionaliste. Oni u svom pravdaškom zanosu nanovo ubijaju mrtvog kralja, prvu žrtvu međunarodnog fašizma u Evropi - zapaža Babac. - Knjiga ne može da ispravi sve nepravde njemu nanete, ali kroz reči i obilje slika prikazuje viteškog kralja kao čoveka i velikog borca koji je ceo svoj život proveo uz narod i za narod.

Drugorođenog sina kralja Petra Prvog i crnogorske kneginje Zorke Petrović, rođenog u izgnanstvu na Cetinju 1888, istoričari smatraju "najkontroverznijim Srbinom 20. veka", čije se vojne i državne zasluge u Srbiji prećutkuju i tokom obeležavanja stogodišnjice Prvog svetskog rata, u kome je bio vrhovni komandant pobedničke srpske vojske.

- Zajedno sa svojim narodom, oslobodio je Kosovo i Metohiju i celu Staru Srbiju, uključujući i nemanjićku Vardarsku Makedoniju, povrativši ih posle viševekovne turske vladavine - navodi Babac. - Sa svojim dedom kraljem Nikolom oslobodio je i Skadar, iz koga su pod snažnim pritiskom velikih sila morali da se povuku.

Prestolonaslednik Aleksandar i Vojvoda Putnik u oslobođenom Skoplju

Oslobodivši srpske zemlje, kralj Aleksandar ujedinio je sve Srbe u jednu državu.

- Ta teritorija bila je veća od Dušanovog carstva - ističe Babac. - U vreme dok je Evropa bila duboko podeljena, na svoju inicijativu formirao je vojne i ekonomske saveze, Malu antantu i Balkanski savez, koji je okupljao Jugoslaviju, Rumuniju, Čehoslovačku, Grčku i Tursku. Održavao je dobre veza sa Francuskom, ali i sa Nemačkom.

Knjigom su obuhvaćeni najvažniji događaji iz kraljevog života - detinjstvo, mladost, školovanje u ruskim vojnim školama, veza sa ruskom carskom porodicom, uloga komandanta i vojskovođe u Balkanskim ratovima i Prvom svetskom ratu, brak sa rumunskom princezom Marijom Hoencolern... Iz nje saznajemo da je kralj Aleksandar bio prvi Srbin koji je leteo avionom, da je bio neimar, privrednik, da je na privatnim putovanjima koristio titulu i dokumenta grofa od Avale...

Kralju Aleksandru se, po Bapčevim rečima, kao najveći greh pripisuje "njegova odluka" o stvaranju Jugoslavije.

- Pritom se zanemaruju činjenice da su pored regenta Aleksandra, sve političke, intelektualne i vojne elite u Srbiji toga vremena bezrezervno zastupale ideju ujedinjenja. Pošto su ih sile "Antante" tretirale kao "neprijateljske teritorije" i zbog mogućnosti da ih zaposedne Italija na osnovu "Londonskog ugovora", Hrvatska i Slovenija su preko svojih predstavnika same tražile spas u ujedinjenju sa Srbijom.

VELIKI I NEUSTRAŠIV

- O tome ko je bio kralj Aleksandar možda najbolje govore njegovi savremenici, koji za razliku od ovog tragičnog junaka, s pravom nastavljaju da uživaju ugled u srpskom narodu - ističe Babac. - Arčibald Rajs je govorio da je imao sreću da poznaje "ovog velikog patriotu, koji je bio u isto vreme veliki mudrac", dok ga je viđao kao vojnika "koji se ni u jednom trenutku nije hteo odvojiti od svoje vojske i delio je sa njom sve patnje, sve bede ili svu slavu". Nikola Tesla ga je video kao "velikog i neustrašivog čoveka, koji je svoj narod vodio kroz krvave bitke" i kao "jednu herojsku ličnost ogromnog ugleda koja je kao Vašington sposobni i neustrašivi general koji je oslobodio svoju zemlju od ugnjetavanja, kao Linkoln mudri i rodoljubivi vođa koji je mučenički postradao".