Zaostavština vojvode Bojovića: Nedostaje 20 dragocenosti

ČITAVA zbirka eksponata i svedočanstava o životnom putu vojvode Petra Bojovića i karijeri od 46 godina pod zastavom otadžbine još uvek je daleko od očiju javnosti. Sudbina i putevi su joj isti kao i dugo zaboravljene zasluge i vojničko umeće jednog od četvorice srpskih vojskovođa s kraja 19. i početka 20. veka.

- Trenutno je evidentirano 20 dragocenosti iz zaostavštine vojvode Bojovića, koje su u privatnim zbirkama - otkriva za "Novosti" Radivoje Bojović, muzejski savetnik Narodnog muzeja u Čačku. - Delovi vojne opreme i lični predmeti, uopšteno rečeno, u vlasništvu su porodica iz loze Bojovića ili daljih srodnika i drugih ličnosti u Beogradu i nekim mestima Srbije.

U ovom muzeju godinama nastoje da dođu do tih dragocenosti i obogate zbirku ili da ih pozajme za izložbe. Traga se za sabljom vojvode sa koje su tokom Drugog svetskog rata, navodno, prodate srebrne korice, kao i za oružjem vojvodinog oca Perute, koje je bilo zanatske izrade i za vreme rata sklonjeno iz kuće. U nekoj ostavi su, kažu, i medalje vojvodinih sinova, fotografije...

Mlađi naraštaji i generacije kojima slavni vojskovođa nije smeo da bude uzor imaće uskoro priliku da se upoznaju sa putem koji je Bojović prešao od zlatarskog čobančeta i turskog roba, pa u šest ratova, od vodnika do načelnika štaba Vrhovne komande i komandanta Prve armije u proboju Solunskog fronta.

- U Domu vojske u Beogradu 30. septembra otvara se izložba sa eksponatima kojima raspolažu ustanove čuvari baštine i nizom dragocenosti iz privatnih zbirki. Beograđani će prvi put imati priliku da vide izložbu čačanskog muzeja "Život i pobede" iz 2008. godine, koja godinama obilazi Srbiju - ističe Bojović.

Crveni mundir, najsvečaniji deo odeće vojvode Bojovića

Iz Predsedništva Srbije preseliće se izložba "Vojvoda Petar Bojović - znamenja slave i časti", kolekcija od 26 odličja, koju je, ispunjavajući zavet vojvodinog sina Dobrosava, 56 godina čuvao Kosta Rakić (94) i nedavno predao u amanet srpskom narodu. Izložba će za ovu priliku, prema rečima kustosa Bojovića, biti obogaćena uniformama vojvode Bojovića i sabljama, koje do sada nisu izlagane.

Traganje za eksponatima iz zaostavštine vojvode Bojovića, koja je rasuta i razvlačena, pre svega zbog tragičnog kraja njegove porodice, ali i zaborava, kratkog aršina i pameti oslobodilaca Beograda iz 1944. godine, koji nisu marili za zasluge ostarelog ratnika, čačanski muzej započeo je 1984. godine. Otkriće niza dragocenosti i sklapanje kockica mozaika otežava što su pomrli vlasnici, a među nekim naslednicima traju sporovi.

- Još 1984. godine Kosta Rakić je Muzeju u Čačku darovao delove uniformi vojvode Bojovića i nije želeo nikakav publicitet. Poštovali smo tu želju - otkriva tajnu Bojović, dodajući: - Veliki vojvodski mundir, crni vojvodski dvoredni mundir sa šapkom, vojvodska crna bluza i vojvodski šinjel su jedinstveni i najdragocenije primerci službenog odela Srpske vojske. Ne postoje drugi sačuvani primerci.

DRUGI ZAVIČAJ VOJVODE

- Moravički kraj je bio drugi zavičaj vojvode Bojovića, jer se u selo Radaljevo doselila njegova porodica posle bekstva reko granice na Javoru 1867. godine iz rodnih Miševića, na Zlataru. Petar je osnovnu školu pohađao u Ivanjici, njegova porodica se u trenucima neizvesnosti tokom Prvog svetskog rata sklanjala u Čačak, u kuću koja je kasnije bila rezidencija njegovog brata, vladike Jefrema. Varoš pored Zapadne Morave bila je mesto u kome je rado boravio u gostima kod brata, a i vojvode Stepe Stepanovića - ističu u čačanskom muzeju.