КАД осетим носталгију, одем у Зајечар, сретнем се поново са старим друговима који још живе у њему: они на много мирнији, овоземаљскији, рационалнији начин гледају на ствари, на оно што се догађа око мене. Кад сам с њима, разумем да нешто чему сам био спреман да придам изузетан значај, нама такве размере. С њима се на један фини начин враћам на земљу, готово очистим и долазим поново у Београд некако мирнији - рекао је о носталгији за завичајем у неком од разговора Зоран Рамиловић.

Коментари (0)