AMANET MIHAILA KOLODČUKA: Izbegli ruski sveštenik ostavio značajan trag u Pričeviću kod Valjeva

Doprineo je da se u ovom delu valjevskog kraja zasadi najkvalitetniji vinograd i tada najskuplje sorte jabuka, kajsija i višanja, počne sa pčelarstvom, uzgajaju rasne svinje i ovce...

Rođen 1873. godine u Odesi, gde je završio osnovnu školu i gimnaziju, potom Vojnu akademiju u Kijevu, učestvovao je u rusko-japanskom i Prvom svetskom ratu. Za vreme revolucije u Rusiji, kao pukovnik, brodom se evakuisao u Carigrad, a 1921. godine došao je u Dubrovnik, odakle se preselio u Pančevo, gde je završio kurs za železničara. Postao je činovnik fabrike "Sartid" u Smederevu, a 1927. godine u Sremskim Karlovcima završio je sveštenički kurs.

ISTE godine došao je u Pričević, prvo bio kapelan starom svešteniku Sretenu Todoroviću, a kada se on upokojio 1928. godine, postao je paroh.

- Okupljao je omladinu, podučavao čitanju crkvenoslovenskog jezika i pevanju, osnovao Bratstvo pravoslavne narodne hrišćanske zajednice i bio njegov prvi predsednik - zapisano je u letopisu Crkve Prenosa moštiju Svetog Nikolaja u Pričeviću. - Uz pomoć Radomira Ćirića i Vlajka Mićića iz Majinovića, te Jove Petarića i Čede Pantelića iz Pričevića, 1930. godine renovirao je dotrajali hram. Nabavljao je bogoslužbene knjige, a zbog revnosne dužnosti sveštenika narod je počeo da dolazi u crkvu.

SVEŠTENIK Mihail Kolodčuk živeo je u kući koja je i danas na imanju porodice Janković u Pričeviću. O prijateljstvu sa Rusom, sećanja Dojčina Jankovića iz ovog valjevskog sela, preneo je njegov sin, svešenik Milan Janković, dugogodišnji sekretar Sinoda SPC, u knjizi "Rodoslov familije Janković iz Pričevića":

- Došao je kod nas sveštenik Kolodčuk na kruške karamanke, a osim njih dopalo mu se i mesto, pa je rešio tu da ostane. Istog dana doneli su njegove stvari i on se smestio u taj skromni prostor, prihvatio ga odmah kao svoju kuću i počeo izdašno da pomaže. Nabavljeni su kola i volovi, kobila, taljige i čeze, renovirane zgrade, osmišljeno i posebno uređeno dvorište sa cvećem i ukrasnim šibljem. Za kratko vreme, stvoreno je uzorno domaćinstvo. Sa tadašnjim predsednikom Crkvene opštine Kolodčuk je zaslužan za popravku dva i po kilometra puta do hrama i podizanje kolskog mosta na reci Obnici.

KAJANjE

SA tadašnjim predsednikom Crkvene opštine, Kolodčuk je zaslužan za popravku dva i po kilometra puta do hrama i podizanje kolskog mosta na reci Obnici. Za revnosnu službu i unapređenje imovine hrama odlikovan je crvenim pojasom. Početkom 1932. godine, nakon formiranja novog Crkvenog odbora, Kolodčuk je smenjen iz političkih razloga. Zamonašio se 1940. godine i dugo bio duhovnik ženskog manastira kod Skoplja. Za vreme nemačko-bugarske okupacije premešten je u Beograd, gde je umro 1942. godine u staračkom domu. Pedesetih godina prošlog veka, jedan od onih koji su ga smenili, podigao je spomen-ploču na hramu Prenosa moštiju svetog oca Nikolaja, u znak izvinjenja Kodolčuku, ali je više nema.