GODIŠNJICA KRVAVOG NIKOLJDANA I ZLOČINA U JOŠANICI: Monstrumi koji su ubili i iskasapili 56 Srba već 29 godina na slobodi

U osvit zore, na Nikoljdan, 19. decembra 1992. godine pripadnici vojske koja je sebe nazivala Armijom BiH ušli su iz pravca Goražda desnom obalom Drine u zaleđe srpskih položaja i paleći sve pred sobom, na kućnom pragu dok su se spremali da slome slavski kolač masakrirali žene, starce i decu. Desetak zaselaka Gornje Jošanice izbrisano je sa geografske karte, popaljene su ne samo kuće, već i pomoćni objekti i uz nejač, ubijana je i stoka, a gde su to stigli zločinci su, čak, posekli i stabla voćaka.

Ubijeno je 56 meštana, mnogi od njih na jeziv način - odscanjem delova tela. Među žrtvama bila je 21 žena i troje dece koja su prethodnog dana sa roditeljima došla iz Foče da na selu dočekaju Svetog Nikolu.

Ubijeni su i desetogodišnja Dragana Višnjić, njen tri godine mlađi brat Dražen i dvogodišnja Danka Tanović. Dragana i Dražen stradali su zajedno sa mamom Olgom , tatom  Dragoljubom, stricem Milanom, bakom Zorkom i dedom Vukadinom Višnjićem. Uz dvogodišnju Danku Tanović, ubijeni su i njena majka, baka, prabaka, tetka i ujak.

Ubijeno je 16 Višnjića, devet članova familije Kulić, po pet u familijama Grujičić i Blagojević, zatim četvoro Davidovića, po troje Jegdića, Pljevaljčića i Stojanovića, dvoje Mićevića i Ivanovića, te po jedan član iz porodica Škipina, Stevanović, Jagodić i Tanović.Na grobljima u Foči i Jošanici svakog Nikoljdana tuga, plač i bolni uzdisaji za nikad prežaljenim jošaničkim mučenicima. Slavka Đorđevića, kojem su poginuli sestra i zet Jela i Miladin Višnjić, 29 godina muči saznanje da su nevine žrtve Jošanice stradale na monstruozan način.

- Nažalost, ja sam kao medicinar primio sve mrtve u Bolnici i bilo mi je mnogo teško kad sam vidio sestru i zeta. Najtragičnije je što niko nije poginuo od metka. Ja sam to sve slikao, čuvam slike, ali niko nije odgovarao. Ljudi su masakrirani, sekli su im uši, lice, preko nosa, mog zeta su isekli od stopala do pojasa i na kraju su ga zaklali, ali ne kako se kolje, nego sa strane kroz vrat. Iživljavali su se nad mrtvima, nije mi jasno da čovek može da uradi takav zločin - kroz suze priča Đorđević.

U napadu na Jošanicu učestvovalo je oko 600 pripadnika takozvane Armije RBiH, u 10 grupa raspoređenih na 10 jošaničkih zaselaka. Poznati su naredbodavci iz ratnog predsedništva opštine Goražde i vojnog vrha takozvane Armije RBiH, kao i neposredni komandiri jedinica na terenu, ali se još čeka da Tužilaštvo BiH, iz kojeg je u više navrata saopšteno da su istražne radnje u toku, podigne optužnice.

Dušanka Lalović, tada Višnjić, kao osamnaestogodišnja devojka čudom je izbegla smrt. Prislužila je danas sveću svom ocu Tomi Višnjiću i brojnoj rodbini.

- Tužilaštvo ćuti 29 godina, svake godine neka njihova suluda obećanja da će se nešto pokrenuti, da je istraga u toku, ali još ništa. Imamo neka saznanja da su nedavno u Goraždu bila hapšenja i saslušavanja, ali ništa se još konkretno nije desilo - kaže Dušanka, koja je sekretar u opštinskoj Organizaciji porodica poginulih.

U selu Hodžići, na imanju Višnjića u blizini spomenika, izgrađena je crkva u znak večnog sećanja na jošaničke mučenike, koja je ove godine završena i osveštana. Obeležavanje godišnjice stradanja tradicionalno se održava u maju povodom letnog Nikoljdana, a crkva je ponela ime svetih Ćirila i Metodija praznika koji se, takođe, proslavlja u maju.