POEZIJA I OD SINTETIČKE KOŽE: U galeriji "B2", vajar i profesor Zdravko Joksimović predstavlja crteže, pastele, objekte, skulpture

Umetnik čija se dela nalaze u mnogim muzejima i privatnim zbirkama, do sada je imao 47 samostalnih izložbi. Za aktuelnu postavku, istoričar umetnosti Miroslav Karić, tekst u katalogu naslovio je "Poezija Zdravka Joksimovića".

- Uvodeći poetski jezik kao bitan konceptualni element i interpretativni ključ sopstvenog rada, umetnik nema intenciju da posmatrače u krajnjim metaforičkim i alegorijskim predstavama stavi u situaciju odgonetanja nekakvih zaumnih sadržaja već naprotiv da ih jednostavnim, igrivim, neretko duhovitim dramskim zapletima oblika, boja, funkcija, namena upotrebljenih materijala i predmeta perceptivno i misaono provocira o preokretljivoj prirodi sveta koji ih okružuje - ističe Karić. - Nedavno slučajno otkriće uljanih pastela na kojima je radio polovinom devedesetih godina vratilo je Joksimovića u vreme kada je da bi, kako i sam kaže, utažio potrebu za slikarstvom intenzivno istraživao fenomen slike, odnosno eksperimentisao sa datostima dvodimenzionalnog prostora, strukture papirne podloge, odnosa linije, površine, boje i intenziteta gestualnosti kao važnog kompozicionog kvalitativnog faktora.

Istoričar umetnosti primećuje i da je posle skoro tri decenije, umetnik započeo novu seriju, koja sa jedne strane predstavlja i nastavak njegove višedecenijske skulptorske prakse u kojima istražuje materijale, ispituje njihova fizička svojstava, transformativni potencijal i atributivne moći:

- Inače su drvo, glinu, metal vremenom kod Joksimovića zamenili pronalasci nestandardnih umetničkih materijala iz različitih industrijskih sfera (klingerit, tekstolit, pertinaks, grafitna tabla, sintetička koža) koji su sopstvenim odlikama zahtevali i drugačije pristupe u tretmanima, pripremi, obradi i finalnoj montaži. Joksimoviću je to ponudilo splet mogućnosti za intervenisanje uljanim pastelima i akrilikom na već postojećim bojenim površinama pažljivo izabranih materijala, za navigaciju kroz otvoren proces interakcije suptilnih pigmenata sa (ne)savitljivošću i propustljivošću sintetičkih podloga, sa granicama mašinski i ručno obradivog, sa neizvesnošću spojeva vizuelnog i taktilnog - piše Karić o specifičnim slikarsko-skulptorskim zahvatima autora prisutnoj na našoj sceni od kraja osamdesetih godina prošlog veka.