SVEČANI ULAZAK U SLIKE SEZANA I KANDINSKOG: Neskvakidašnja izložba u pariskom "Ateljeu svetla" (FOTO)

Sve su to sastojci nesvakidašnjeg vizuelnog koncepta posvećenog stvaralaštvu Pola Sezana (1839-1906) i Vasilija Kandinskog (1866-1944), sa svetlosnim efektima u kome posmatrač i sam postaje deo slike. Ulazak u ogromnu salu predstavlja ujedno i zakoračaj u okvir zamišljenog rama. Potezi kičicom su na podu, plafonu, zidovima, onim građevinskim, i unutrašnjim, telesnim.

Svakim korakom, napreduje se kroz strukturu platna, sve dok omamljenost prostorom ne dovede ubrzo do jedinog logičnog poteza, spuštanja na pod, odakle masa, sa sklupčanim kolenima i prekrštenim rukama ispred njih, iz položaja fetusa, uranja u nastajanje slikarskog dela.

Potpomognuti novim digitalnim tehnologijama, autori Đanfranko Januci (Sezan) i Viržini Marten (Kandinski) daju, od sredine februara, novu viziju osmatranja umetničkog dela. I tako će, u "Ateljeu svetla" u Parizu, biti sve do prvog dana januara sledeće godine.

Tematski prolazak kroz Sezanovu impresionističku sliku traje nešto više od pola sata, a na ruti se niže slikareva intimna i neupitna opsednutost prirodom u kojoj se smenjuju probijanje kroz gustu šumu, šetanje kroz parkove i leškarenje kupačica. U konceptu nazvanom (a kako bi drugačije) "Sezan, svetlo Provanse" na površinu neprestano isplivava umetnikova opsesija, sudar boje sa svetlošću.

Zavrćen tonovima Dvoržakove "Serenade za gudače" i zanjihan Sibelijusovim "Tužnim valcerom", sve u izvođenju Bečke filharmonije pod dirigentskom palicom Herberta fon Karajana, hodajući posmatrač zabasava u gusti čestar dok mu se nad glavom ruše kulise planinskih vrhova Svete pobede, Sezanove poštanske karte. Tu su i mirisi četinara, poj cvrčaka, vrelina sunca, hladovina debelih zidova oker fasada u seosku spiralu navijenih provansalskih kuća i omama lavande, koje smenjuje tama i svežina noći iz Eksa.

Žive boje u širokim potezima četkicom, putanja su kojom se kreće (sa)učesnik u Sezanovim impresijama. Još i više: ređaju se autoportreti, atmosfera iz ateljea i gledalac u njima, na popodnevnoj kafici s umetnikom, uz štafelaj.

Polusatno zadiranje u Sezanove tajne nastavlja se nešto kraćim, ali jednako uzbudljivim, trodimenzionalnim putešestvijem od desetak minuta kroz koloristički svet Vasilija Kandinskog.

Ovaj komad puta, pod naslovom "Kandinski, apstraktna odiseja", podeljen je na dva dela.

Kroz prvi, provlače se figurativni počeci umetnika, impresionistički pokušaji, iskustvo fovizma i poentilizma.

A sve kreće od rodne, ruske grude. Boja i formi nacionalnog folklora. Nošnji i crkava. Duha i duše. I onda se, sve to, polako, razvija u beskonačnu igru kolorita i hipnotišućih formi koje neprestano kruže same oko sebe, u ozbiljnoj igri utemeljivača apstraktnog slikarstva, gde je ono što je poneo u Neji sa Sene, s moskovskih ulica i obala Odese, uvek bilo i ostalo prisutno. Taj folklor, podsećaju organizatori, bio je i ostao njegov mitski kapital.

Sledi geometrijski ritam, "Kompozicije 8" i njegove čuvene "Studije boja", sa koncentričnim krugovima u kvadratima, hromatske eksplozije i meditivni oblici oca modernizma, kada slika prestaje da reprezentuje spoljni svet, a počinje da oslikava onaj unutrašnji, koji, ovde, titra na violinskoj žici Stefana Grapelija.

Kandinski je približio sliku muzici. I imao je boju za note. Žutu za zvuk trube, svečano plavu za orgulje. I, tako redom. A sve ih u notnom i slikarskom redu u kulminaciji na izložbi drži "Svemirska neobičnost" Dejvida Bouvija. Tad u taktu nastupi erupcija raznobojnih vasionskih tela. Da se za trenutak izađe iz ovog crno-belog, više crnog, nego belog, sveta.

Imerzivna interakcija sa publikom

ĐANFRANKO Januci, koji je Sezana postavio u produkciji kuće "Kulturspejs didžital", pionir je u stvaranju imerzivnih umetničkih instalacija koje ostvaruje već trideset godina. Svojim digitalnim izložbama, u Evropi i širom sveta, doprinosi, na svoj način, kroz ovaj novi oblik izražavanja i postavljanja, uticaju na kulturu najvećih imena u umetnosti. Viržini Marten, iz mlađe garde, rukovodilac grupe "Katbek" koja je postavila video-instalaciju Kandinskog, poslednjih deset godina istražuje beskrajni dijalog arhitekture i publike, stvarajući video-zapisima autentičnu realnost.