KO JE BIO ČIKA LJUBA? Šetate često ovom beogradskom ulicom, ali da li znate po kome je dobila naziv
IMAO je evropsko obrazovanje i bio je među prvim mladim Srbima koji su se školovali u inostranstvu.
Foto Ž. Knežević
Svi oni koji su nekada prošetali centrom grada Beograda sigurno su prošli kroz Čika Ljubinu ulicu. Zbog specifičnog naziva, ali i zato što nam pruža mir i hlad usred ogromne gužve sigurno su je svi zapamtili, ali se malo ko zapitao ko je stvarno bio taj „čika Ljuba“?
Ljubomir Nenadović rođen je u Brankovini kod Valjeva u jednoj od najuglednijih i najznamenitijih porodica u Srbiji, koja je zadužila domovinu kroz generacije i pokolenja. Sin je čuvenog vojvode iz Prvog srpskog ustanka, prvog Karađorđevog diplomate i pisca “Memoara” Prote Mateje Nenadovića, a unuk kneza Alekse, kojeg su dahije pogubile u seči srpskih knezova početkom 1804. godine.
Bio je poseban jer je imao evropsko obrazovanje i bio je među prvim mladim Srbima koji su se školovali u inostranstvu. Govorio je nekoliko svetskih jezika i bio veliki intelektualac svog vremena.
Sebe je prevashodno smatrao pesnikom, ali išlo mu je od ruke i pisanje poučnih priča za narod, basni, satiričnih i humorističkih poema, stihovanih pripovetki, beseda, putopisa, a neretko je radio i kao prevodilac.
Poznajemo ga kao jednog od najčitanijih pisaca srpskog romantizma i čoveka koji je umnogome uticao na razvoj masovne čitalačke publike.
Ovog intelektualca, izuzetno blage naravi i junačkih porodičnih korena, svi su iz milošte zvali Čika Ljuba, pa je tako i Beograd odlučio da nazove ulicu po njegovom dobro poznatom nadimku, a ne imenu, kako to obično biva.
Pisma kao dokazi da je Čika Ljuba postojao
Najveći trag u istoriji srpske književnosti ostavio je kroz svoje putopise, pet knjiga pisanih u obliku pisama.
To su: “Pisma iz Švajcarske”, “Prva pisma iz Nemačke”, “Pisma iz Italije”, “Druga pisma iz Nemačke” i “Pisma o Crnogorcima”.
Danas, Čika Ljubina ulica se ugnezdila između trga na kome je spomenik Knezu Mihailu i Ulice Kneza Mihaila, što je pomalo simbolično – na ovaj način dva velika prijatelja ostala su povezana i nakon smrti.
Naime, knez Mihailo i Ljuba Nenadović gajili su blizak odnos, i važili su za dobre prijatelje. Nakon ubistva kneza, književnik je dugo, dugo bolovao i patio u tišini, posebno jer je u atentatu učestvovao jedan od njegove braće.
Službovao je u Ministarstvu prosvete i unutrašnjih dela, a na kraju oprobao se i kao diplomata – postavljen je za sekretara Srpskog poslanstva u Carigradu.
Deset godina je bio i načelnik Ministarstva prosvete, nakon čega je zatražio penziju i povukao se u rodnu Brankovinu.
Ono što je isto interesantno jeste da ga je knez Milan Obrenović, koji će kasnije postati i kralj, imenovao za redovnog člana Srpske kraljevske akademije.
(Srbija danas)
BONUS VIDEO: Beograđanka - gradska osmatračnica