U Akademiju naglavačke

DELA još živog umetnika prvi put su izložena u čuvenoj venecijanskoj Galeriji "Akademija". Zidove zdanja na Velikom kanalu, sa platnima Ticijana, Tintoreta, Tijepola, Veronezea, Belinija, Kanoleta i ostalih klasika iz raznih minulih epoha, deli naš savremenik, čuveni nemački umetnik i jedan od najcenjenijih i najuticajnijih na svetu - Georg Bazelic.

Njegova retrospektiva, koja obuhvata 60 godina stvaralaštva, sa posebnim osvrtom na duboke i višedecenijske veze ovog Nemca sa Italijom, deo je pratećeg programa 58. Bijenala u Veneciji i trajaće do 8. septembra. Kustos postavke je Španac Kosme de Barano, veliki poznavalac Bazelicovog opusa i biografije. Prema njegovim rečima, umetnik koji u 81. godini živi na relaciji Nemačka, Austrija, Švajcarska, Italija, i dalje slika klečeći na podu, jer to smatra najboljim lekom za održavanje tela i uma živim.

Sedam soba Galerije "Akademija", koja je proglašena za muzej još 1817. godine i koja svakim svojim stubom, stepeništem i izložbenom salom odiše uzvišenošću, ispunili su radovi umetnika, koga svet najčešće prepoznaje po velikim, ekspresivnim platnima, čije su figure okrenute naglavačke. Izložbu čine njegove slike, crteži, grafike i skulpture, a podeljena je u nekoliko segmenata.

Pročitajte još - Ermitaž je najveća vrednost Rusije

Jedan od njih posvećen je crtežima inspirisanim delima italijanskog maniriste Pontorma. Naime, kao mladi umetnik Bazelic je 1957. godine osvojio stipendiju za šestomesečni boravak u vili "Romana" u Firenci. Tada je počeo da proučava renesansu, a pored Pontorma, bavio se intenzivno opusima Đovanija di Paola i Rosa Fiorentina. U tim ranim godinama, Bazelic se ponovo studijski vratio u Italiju, 1965, a od tada je nastavio da u gotovo svakoj narednoj dekadi, bar jednom dolazi u Firencu i iznajmljuje atelje ("Kada umetnici proučavaju istoriju umetnosti, to rade da bi se nečim iz nje poslužili," izjavio je jednom Bazelic).

"Akt" ,"Spavaća soba"

Posetioci se, ipak, najviše zadržavaju u delu postavke gde su zastupljeni Bazelicovi najpopularniji radovi - grandiozni portreti, sa temenima koja ne streme ka plafonu, već ka podu. Ovaj svet okrenut naopačke, udaljen samo nekoliko soba od velikih platana koja se reprodukuju u svim svetskim enciklopedijama i istorijama umetnosti, dobio je svoje puno značenje i njegovom autoru zvanično obezbedio pijedestal modernog klasika.

Georg Bazelic, Foto: Martin Miler

Najprovokativniji su aktovi. I oni su predstavljeni strmoglavce. Neki nikada nisu izlagani, a među njima, izdvajaju se oni na kojima je njegova supruga Elke, u bikiniju, ili gola, u različitim razdobljima njihovog dugog zajedničkog života. Među aktovima ima i - autoportreta.

- Kada slikate figuru, ne prema prirodi, ili prema osobi koja je ispred vas, već prema fotografiji, vi je manje ili više izmišljate, i ona postaje na neki način drvena, nekako ukočena - ispričao je Bazelic svom kustosu Kosmi de Baranu, povodom ove izložbe. - Zbog toga slikam svojim rukama, prstima, gotovo da ribam po platnu, kako bi ono postalo što je moguće hladnije. Za pozadinu koristim velike količine bele boje, a onda radim sa hladnim bojama.

"Portret Tordisa Milera", Foto Galerija Akademije lepih umetnosti Venecija

HEROJI

PRVO delo, koje je pokrenulo čuveni Bazelicov ciklus "Heroji", nastalo je u Firenci, inspirisano tragedijom švajcarskog slikara nemačkog porekla Karla Štafera Berna, iz 19. veka, koji je živeo u Italiji sa svojom udatom ljubavnicom, Lidijom Velti Ešer. Zbog toga što je napustila muža, Lidija je proglašena neuračunljivom, a Karl završio u zatvoru zbog otmice i silovanja. Kada su je vratili mužu, on je doživeo nervni slom i završio na klinici za mentalna oboljenja "San Bonifacio". Prvo se ubio Karl, koji je sahranjen u Italiji, a potom i Lidija.