Preminuo Ivica Brzić

Ivica Brzić, jedan od velikana novosadskog superligaša, fudbaler prve šampionske generacije kluba koji obeležava 100.- godišnjicu postojanja, a zatim u četiri navrata i trener Vojvodine, preminuo je u rodnom Novom Sadu u 73. godini.

Igračku karijeru počeo je u omladinskim kategorijama Vojvodine 1954. godine, da bi četiri godine kasnije nastavio u omladincima Novog Sada na Detelinari, gde je od 1960. do 1964. godine bio igrač prvog tima.

Jesenji deo sezone 1964. godine proveo je u dresu sarajevskog Železničara, a od 1. januara 1965. do 30. juna 1972. godine u Vojvodini, gde je ostavio najdublji trag u više od 400 odigranih zvaničnih utakmica. Sa Vojvodinom je osvojio prvu titulu šampiona 1966. godine i igrao u Kupu šampiona, a u dresu reprezentacije Jugoslavije, nastupao na Evropskom prvenstvu 1968. godine u Italiji i osvojio drugo mesto.

Inostranu karijeru nastavio je 1972. godine u Austriji, gde je igrao šest godina u Alpini i Voestu, a kao igrač Voesta iz Linca osvojio je šampionsku titulu 1974. godine i ponovo igrao u Kupu šampiona.

Kao trener radio je Jugoslaviji, Španiji, Austriji i Peruu. Vojvodinu je trenirao četiri puta a 1988. godine učestvovao u stvaranju druge šampionske ekipe Novosađana.

U Srbiji je bio i trener Rada, a u Španiji je trenirao Osasunu, Majorku, Ovijedo i Herkules i zabeležio više od 200 utakmica, dok je sa Osasunom 1985. godine prvi put u istoriji kluba obezbedio plasman u Kup Uefa.

U Austriji je trenirao oba kluba u kojima je igrao a poseban trag ostavio je u Peruu, gde je dva puta bio prvak države sa Univerzitariom, a sa Alijanzom jednom šampion i vicešampion, a trenirao je i klub Sport bojs. U Boliviji je vodio Bluming, a trenersku karijeru završio je na klupi Vojvodine, 2008. godine.

Radio je kao skaut za Portsmaut i Šefild vendzej za Južnu i Centralnu Ameriku. Kao najveće priznanje u igračkoj karijeri, Brzić je isticao činjenicu da da je u pet klubova u kojima je igrao, u četiri bio kapiten tima.