Mitropolija Crnogorsko-primorska odgovorila Đukanoviću: Milo, sram te bilo!

PODGORICA - Sramotno je i nedostojno Crne Gore da njen predsednik Vlade, inače deklarisani ateista, otvoreno i jasno proziva i neistinito optužuje vekovnu državotvornu crkvu u Crnoj Gori - Mitropoliju crnogorsko-primorsku, za protivdržavnu delatnost. Ako je ijedna institucija u istoriji Crne Gore pokazala i dokazala svoju privrženost ovoj zemlji, to je Pravoslavna crkva, danas jasno oličena u Mitropoliji crnogorsko-primorskoj, Eparhiji budimljansko-nikšićkoj i delovima eparhija Mileševske i Zahumsko-hercegovačke, koje sa ostalim teritorijama nekadašnje Pećke patrijaršije, istorijski utemeljeno i logično čine danas Srpsku patrijaršiju, ističe se u odgovoru Mitropolije crnogorsko-primorske premijeru Milu Đukanoviću koji je izjavio za portal Politiko, da SPC vodi rat protiv crnogorske nezavisnosti.

- Najveća neistina iznesena koja se kosi sa elementarnim istorijskim činjenicama je da je Crna Gora anektirana 1918. od strane Srbije, a naročito onaj deo o tome da je tada ukinuta nekakva "Crnogorska pravoslavna crkva". Poznata je istorijska činjenica da je obnova Pećke patrijaršije, ostvarena nakon stvaranja kraljevstva SHS, plod jednoglasne odluke Svetog sinoda pravoslavne crkve u kraljevini Crnoj Gori (1918), kao i potpune jednodušnosti celokupnog sveštenstva, monaštva i vernog naroda. Nijedan, naglašavamo, nijedan glas od strane bilo koga nije podignut protiv obnove Pećke patrijaršije. Čak je i emigrantska vlada u Francuskoj, sa kraljem Nikolom na čelu, pozdravila taj događaj. Uz to, niko od ozbiljnih savremenih crnogorskih istoričara, čak i onih bliskih sadašnjoj državnoj administraciji, ne poriče da je opšte raspoloženje bilo jednodušno za obnovu jedinstva Patrijaršije.

"ORUŽJE"

U MITROPOLIJI Đukanovićevu teza da je pravoslavna crkva "moćno oružje"i "glavni oslonac" ocenjuju takođe grubom neistinom:

- Svako od građana ove države valjda ima pravo, ako premijer ne namerava da ga ukine, da bude ili da ne bude baš za one integracije koje se predsedniku Vlade dopadaju i koje on proglašava strateškim državnim interesom. Ukoliko je on "oružje" u nečijim rukama ili nečiji "oslonac", ne bi smeo po sebi da sudi kako svi imaju svoje naredbodavce sa strane.