EU: Kutije za bebe koje niko neće

Uz ivicu ulice jednog berlinskog predgrađa postavljen je znak sa natpisom: "Babywiege" - "Kolevka za bebe". Do nje se dolazi stazom kroz drveće. Na njenom kraju nalazi se kutija od nerđajućeg čelika sa ručkom. Unutra je brižljivo složeno ćebe. Toplota greje bebicu, ali i ozebla srca roditelja koji su se odlučili na čin ostavljanja. Tu je i pismo, sa telefonskim brojem osobe koju treba da pozovu ako se predomisle.

Otprilike dva puta godišnje, neko hoda tom tužnom stazom. Sve je anonimno. Baš to je na meti kritičara: oni kažu da ne mora majka biti ta koja se odriče neželjenog čeda, već i neki beskrupulozni otac, očuh, rođak, ili čak makro čije interese kvari bebin plač. Psiholog sa Notingemskog univerziteta Kevin Braun za Bi-Bi-Si tvrdi da su takvi slučajevi zabeleženi u Mađarskoj.

- Kutija za bebe, budući da je anonimna i da ne ostavlja mogućnost primanja saveta, stvara opasnost po majku i dete i šteti im - smatra profesor.

Pristalice kutije imaju gotovo neoboriv kontraargument: bez nje, majke bi ostavljale nemoćnu decu na hladnim i nebezbednim javnim mestima. Ili još gore - u Nemačkoj je upravo završeno suđenje ženi koja je ubila bebu bacivši je sa petog sprata.

U centralnoj i istočnoj Evropi zasad pobeđuju ovi drugi argumenti. Kutije za bebe raširile su se od baltičkih državica, preko Nemačke, Austrije, Poljske, Mađarske, Češke, do Rumunije. I zakoni to podstiču: u Mađarskoj, ostavljanje bebe u zvaničnoj kutiji pravno znači isto što i davanje deteta na usvajanje, a napuštanje novorođenčeta na bilo kom drugom mestu je krivično delo. Britanski profesor Braun smatra da su kutije naišle na najbolji prijem u zemljama s komunističkom prošlošću, gde postoji stav da će država preuzeti podizanje deteta, kao i u katoličkim zemljama, u kojima je jača stigma vanbračnog materinstva.