Komentar: Vojvođanski praznici

JESTE mladi general Đorđe Stratimirović, onako samouveren, nepredvidiv i ludo hrabar, u presudnoj bici 1848. u Sremskim Karlovcima odbranio tek rođenu Srpsku Vojvodovinu. Tačno je i da je, 70 leta docnije, Jaša Tomić sa 757 delagata u Novom Sadu, "srcem i pameću" proglasio prisajedinjenje Banata, Bačke, Baranje i Srema (dan ranije) Kraljevini Srbiji.

Pre dva dana u vojvođanskom parlamentu istorijske zasluge Stratimirovića, Miletića, Tomića i svih drugi dičnih Srba u Austrougarskoj nisu ni brzo ni glatko uzdignute na nivo praznika.

Poslanička rasprava, otužna, na momente i uvredljiva trajala je tri duga sata, a ligaši Nenada Čanka predlagali su da se "vojvođanski identitet zaokruži" i praznovanjem dana donošenja Ustava iz 1974. godine kojim je zadat težak udarac srpskom narodu u SFRJ jer je, pored ostalog, AP Vojvodini dat status države u državi Srbiji.

PROČITAJTE JOŠ: Vučić i Žigmanov: Građani Srbije treba da poštuju hrvatsku zajednicu

Usledile su decenije u kojima je period srpske borbe za identitet u Austrougarskoj bio izopšten iz udžbenika istorije, pa i iz vojvođanskog parlamenta. Tek 2012. godine Dan prisajedinjenja, 25. novembar, prvi put je u Banovini obeležen svečanom sednicom.

Pre dva dana Skupština Vojvodine na inicijativu SNS i uz podršku SPS-JS i SVM, dva najznačajnija datuma iz istorije srpskog naroda u Austrougarskoj - 15. maj 1848. i 25. novembar 1918. stavljeni su na listu događaja značajnih za Vojvodinu, mada je reč o datumima značajnim za celu Srbiju.

Jer, bez Majske skupštine u Sremskim Karlovcima i Velike narodne skupštine u Novom Sadu, teško da bi bilo današnje Vojvodine. A pitanje je i kako bi izgledala aktuelna mapa Srbije.