Aleksandar Čotrić: Neokomunisti i neoustaše

Rehabilitacija Dragoljuba Draže Mihailovića jeste pobeda istorijske istine i predstavlja potvrdu da je general osuđen na montiranom sudskom procesu, kao i da su Jugoslovenska vojska u otadžbini i Ravnogorski pokret bili antinacističke i antifašističke vojne formacije.

Presuda od 14. maja je korak ka nacionalnom pomirenju u srpskom narodu, koje je moguće samo na osnovu istine, ispravljanja nepravde, saosećanja sa nevino stradalima, priznanja krivice i kažnjavanja odgovornih za zločine. To je i doprinos pomirenju sa drugim narodima u zemljama regiona.

Ovakva odluka Višeg suda u Beogradu približava nas evropskim standardima i integracijama i doprinosi učvršćivanju pravne države. Odluku o rehabilitaciji generala pozdravili su patrijarh srpski i prestolonaslednik Aleksandar. Presudu je podržala demokratska javnost u Srbiji, kao i srpsko rasejanje. Protiv ovakve odluke Suda su najglasniji neokomunisti i neoustaše.

Čudno bi bilo da je drugačije, jer su komunisti i ustaše i u prošlosti sarađivali, o čemu svedoči sporazum između KPJ i Ustaškog pokreta potpisan u zatvoru u Sremskoj Mitrovici 1935. godine, u kojem se ističe da "vođstvo jugoslovenske komunističke stranke svesno svoje uloge, priznaje da do komuniziranja Balkanskog poluostrva ne može doći dok se ne slomi kičma srpstvu i pravoslavlju".

Komunisti su se u martu 1943. godine dogovorili u Zagrebu sa nemačkim Vermahtom da će se zajedno boriti protiv Jugoslovenske vojske u Otadžbini i zapadnih Saveznika.

Jedina "krivica" Ravnogorskog pokreta i njegovog komandanta je što su se borili protiv komunističke gerile koja je htela da uspostavi boljševizam po Staljinovom modelu i što su štitili srpski narod od ustaškog genocida.

General Mihailović se prvi u Evropi gerilski suprotstavio fašističkoj okupaciji, a poslednji dobija zvaničnu potvrdu da je bio antifašista. Njemu je za najkraće vreme izrečena smrtna presuda, a najduže je čekao na zasluženu rehabilitaciju.

Aleksandar Čotrić, narodni poslanik