Kemo “jeo žive četnike” (2)

OD 5.873 stradala srpska civila u Sarajevu većina je nasilno odvedena iz stanova, zatvarana i likvidirana na različitim lokacijama u celom gradu. Spisak žrtava sačinile su tri nevladine organizacije - “Istina”, Savez logoraša Republike Srpske i Udruženje porodica nestalih iz Srpskog Sarajeva.
Prema opširnoj dokumentaciji koju “Novosti” ekskluzivno objavljuju, tela su spaljivana, bacana u reku, jamu na Kazanima i na gradsku deponiju, kako bi kasnije bila zatrpana višegodišnjim slojevima smeća da nikad ne bi bila pronađena. Zato je ogroman broj Srba nestao bez traga, a njihova tela nikad nisu pronađena.
Dušan (Slobodana) Blagojević (rođen 1946. godine) odveden je 12. juna iz stana na Višnjiku. Dve osobe u maskirnim uniformama uvele su ga u mesnu zajednicu u Višnjiku s obrazloženjem da će istovarati humanitarnu pomoć, ali je potom nestao. Nenada (Spasoja) Blagojevića (1937.) odvela je iz kuće na Hridu 10. maja 1992. godine pratnja generala Sakiba Puške i ubila na Derviškom groblju.
Radivoje (Jefta) Bošković (1953.), trener plivanja, odveden je iz stana u Ulici Vojislava Kecmanovića 18. Odveo ga je izvesni Kemo za koga se govorilo da jede žive četnike. Radivoje je pronađen zaklan sa kesom preko glave na Darivi. Nebojša (Jezdimira) Bojanić (1972.) odveden iz svog stana na Malti 2. maja 1992. godine u Dom “Đuro Đaković”. Za njegov nestanak odgovorni su Esad Tokić, Dragan Vikić i Nusret Smailović Libe.
Stanko Bojić ubijen metkom u usta 30. aprila 1992. u centralnom zatvoru. Borislava (Simov) Bosiljčića (1940.), tvrde svedoci, u zatvoru ubio Adnan Memić zvani Kefica 14. maja 1992. Starica Vida (Milutina) Bratić (1905.) ubijena sekirom na kućnom pragu,osumnjičen Mirsad Bungur Munja. Anđelko (Miloša) Brkić i njegov sin Nebojša nestali su 1992. godine. Preživeli sin i brat Milorad Brkić svedoči da su po njegove najmilije došle Forićeve ubice, odvele ih u obližnji šumarak i likvidirale. Tela do danas nisu pronađena.
Janko (Krsto) Buha odveden 28. juna 1992. godine iz svoje kuće na Gornjim Velešićima na brdo Hum. Sumnja se da su ga tu likvidirale Sanxaklije. Gojko (Simo) Cerovina (1962.) odveden 21. maja 1992. godine iz stana u Ulici Fra Grge Martića i, verovatno, ubijen u napuštenoj samoposluzi na pijaci Markale. Branko (Drage) Crnjak (1962.) odveden 8. juna 1992. godine iz svog stana na Čengić vili i, najverovatnije ubijen u depou preduzeća “Gras”.
Iliju (Nikole) Cvijetića (1944.) iz stana u Ulici Marka Marulića 13. jula 1992. godine odvela četvorica pripadnika Zelenih beretki pod komandom nekog Vehbije zvanog Xindo, alkoholičara i kriminalca i ubili u depou železničke stanice Koreja. Ognjena (Petra) Čajevića (1951.) iz stana je odveo Munir Odobašić, a za njegovo ubistvo osumnjičen je Andrija Mumović. Milana (Manojla) Čančarevića (1948.) iz stana u Ulici Vase Miskina izveo je izvesni Hilmo, zvani Tarzo, narkoman i diler. Uveden je u prostorije Bezistana i tu ubijen.
Dane (Sretena) Čičić (36) jedan je od 22 Srbina koji su ubijeni ili podlegli batinanju u logoru Silos. Olga (Milorada) Čokić (1947.) odvedena je iz svog stana u naselju Hrasno na prvu borbenu liniju i tu joj se gubi svaki trag. Svetozara (Milorada) Čolića (1953.) odvela je iz stana na Aneksu grupa komandanta Xanke, zvanog Cigo, u Švrakino selo gde je, verovatno ubijen.
Dvojica Arapa, predvođeni izvesnim Reufom zvanim Medo, 12. maja 1992. godine odveli su Borivoja (Mihajla) Čvoru (1958.) iz stana u Ulici Đure Jakšića posle čega nikad nije pronađen. Milenka (Rada) Dakić (1962.) odvedena iz svog stana u Tršćanskoj ulici, u “Unisovom” soliteru silovana i potom ubijena, a telo zakopano u obližnjem parku. Slobodan (Nikole) Davidović (1970.) odveden iz stana u Istarskoj ulici na položaje prema Miljacki. Pretpostavlja se da je ubijen i zakopan u obližnjem “Unisovom” skladištu.
Slobodan (Nikole) Delić (1970.) odveden svezan iz stana na Skenderiji 1. juna 1992. godine i sa još trojicom Srba ubijen u podrumu škole “Petar Kočić”, a telo bačeno u Miljacku. Lazarka (Ostoje) Dimitrijević (1934.) iz svoje kuće u Ulici Avde Jabučice u aprilu 1992. godine odvedena pred samu zoru prema brdu Šljivik odakle su se čula tri pucnja.
Đorđo (Jovana) Došlo (1964.) odveden iz stana u Ulici Braće Ribar 12. juna 1992. godine. Prema saznanjima likvidirale ga prve komšije. Stevo (Ilije) Drakulić (1939.) odveden 1992. godine iz svog stana na Otoci i ubijen. Srđana (Dobroslava) Đerića (1969.) 20. juna 1992. godine Zelene beretke odvele u opštinu Novo Sarajevo gde mu se gubi svaki trag.

LIKVIDACIJE
JOVU (Stevana) Ćeranića (1940), prema svedočenju, odveo je 15. maja 1992. godine iz stana u Ulici Nikole Tesle komšija, otac braće Misit. NJega i još 30 Srba sa Dobrinje likvidirao je Muharem Misit nakon što mu je poginuo brat.

SPALJIVANJA
LJUBOMIR (Đure) Bogdanović (1944.) pokupljen je 8. avgusta iz svog stana na Alipašinom polju. Poslednji put viđen u Kotlovnici u ovom naselju gde je verovatno i ubijen, pa spaljen, poput mnogih Srba koji su tu skončali.

SREBRENICA JE BILA NAJGORI, ALI NE I JEDINI ZLOČIN U BiH
POČETAK OTKOPAVANJA ISTINE
BANJALUKA - Srebrenica jeste bila najgori zločin u Bosni i Hercegovini, ali nije bila jedini, ocena je Kancelarije visokog međunarodnog predstavnika u BiH.
Kako je juče novinarima izjavila portparol Kancelarije OHR LJiljana Radetić, međunarodna zajednica pozdravlja zaključke vlade Republike Srpske u kojima se izražava žaljenje zbog tragedije i upućuje izvinjenje rodbini srebreničkih žrtava.
- Kancelarija Visokog predstavnika u BiH se nada da je to početak šireg procesa otkrivanja istine preko kojeg će se svi narodi u BiH moći da suoče sa zločinima iz prošlosti, kazala je LJiljana Radetić.
Misija OEBS u BiH takođe je pozdravila izjavu Vlade RS o Srebrenici, kazala je na istoj konferenciji portparol Vedrana Dimitrijević.
- Misija OEBS u BiH ohrabruje vladu RS, kao i sve vlasti u BiH da nastave ovaj proces tako što će podržati napore koji će voditi trajnoj pravdi. To predstavlja obavezu koja ide u pravcu implementacije odluke Doma za ljudska prava, sada Komisije za ljudska prava pri Ustavnom sudu BiH, precizirala je ona.

USKORO U KNJIZI MARKA MIKEREVIĆA O STRADANJIMA SRBA
SARAJEVSKI KAZANI SMRTI
U DOBOJU je pri kraju štampanje knjige Marka Mikerevića prvog javnog svedoka stradanja Srba u sarajevskim logorima.
Mikerević je 1992. i veći deo rata u BiH bio sudija porotnik Višeg vojnog suda u Sarajevu i do detalja je upoznat sa mnogim strahotama kroz koje su prošli Srbi zatočeni u Sarajevu u tom periodu.
U knjizi pod naslovom “Sarajevski kazani smrti” opisani su montirani sudski procesi u 13 muslimanskih logora i navedena imena 123 osobe koje su naređivale ili direktno učestvovale u mučenjima i ubijanjima sarajevskih Srba. Do detalja je opisano dovođenje žrtava do provalije Kazani na Trebeviću, gde su ih ubijali vojnici Devete i Desete muslimanske brigade, najčešće odsecanjem glava sabljom, koje su bacali u jednu, a tela u drugu jamu. Na ovaj način, tvrdi u svojoj knjizi Mikerević, umoreno je tri hiljade Srba.
U prilozima su brojne fotografije ubijenih, xelata i nalogodavaca, kao i dokumenti, čije kopije su prethodno prosleđene Haškom tribunalu. Oni će, između ostalog, biti korišćeni i za tužbe protiv civilnih bošnjačkih i hrvatskih funkcionera, kao i vojnika i starešina, odgovornih za stradanja Srba u Sarajevu. U knjizi Marka Mikerevića direktno su, sa dokazima za zločine, optuženi, osim umrlog Alije Izetbegovića, i Ejup Ganić, Rasim Delić, Jovan Divjak...

(NASTAVLJA SE)