Trgovcima nikad dosta zarade

Tako, kafa istog dobavljača u standardnom pakovanju od 200 grama košta od 180 do čak 240 dinara u zavisnosti od mesta prodaje. Cena je najniža na tezgama, a najviša u trgovinama, u centralnim gradskim zonama. Za čokoladu istog proizvođača od 100 grama, treba odvojiti od 80 do čak 120 dinara, dok su u rafovima premašile stotku.

Na brojnim pijacama prodaju se namirnice i sredstva za higijenu po znatno povoljnijim cenama nego u radnjama. Na tezgama nije jeftinija samo uvozna roba, koja raznoraznim kanalima stiže u našu zemlju, već i proizvodi domaćih fabrika.

- Kafa je 180 dinara i ne postoji bolja cena - kaže nam prodavac na jednoj od pijaca. - Ovo je kafa velikog srpskog proizvođača, a ne neka mešavina. I prašak za veš je domaći, a vrećica je 350 dinara.

Stručnjaci tvrde da je problem u velikim razlikama u trgovačkim maržama kod velikih trgovačkih sistema zbog povoljnijih rabata na količine u odnosu na manje formate. To daje prostora pojedincima da robu kupe po diskontnim ili akcijskim cenama i onda je preprodaju na ulici po ceni na kojoj mogu da zarade.

- Proizvođači su tu nemoćni, jer ne utiču na trgovačke marže, osim u vidu preporuke - kažu u kompanijama koje se bave proizvodnjom slatkiša. - Falsifikovanje proizvoda koje pravimo postoji, ali nije mnogo izraženo, pa i ne preduzimamo posebne mere.

Kolika je cena i zaračunata marža zavisi, kažu stručnjaci, od koga se i po kojoj ceni nabavlja roba, a vrlo su bitne kupljene količine.

- Mala trgovinska firma u Sopotu na ime firmarine ima 10 do 15 puta manje troškove od one u centru Beograda. Zato su cene brojnih namirnica na periferiji u malim radnjama povoljnije. Inače, svako preduzeće u Srbiji plaća 44 mesečne dažbine - kaže Dragoljub Rajić iz Unije poslodavaca.