POZORIŠNA KRITIKA: Vasa zna sve

POZNATA i po svom angažmanu i polemikama na društvenim mrežama, Biljana Srbljanović ovoga puta u centar zbivanja nove drame "Vrat od stakla" postavlja tviterašicu, profesorku, pravnicu Bogdanku (Jelisaveta Sablić), kroz čiji građanski sunovrat će se prelomiti srpska slika zuluma vlasti i otpora protiv nje. Dok napolju besne demonstracije, Bogdanki, zbog restitucije, oduzimaju stan, nasleđen od roditelja, i cela porodica, dve kćeri, zet, unuka, moraju - u mali stan, u naselju Žarkovo. Posledica kataklizme je, da se otkrivaju gresi prošlosti, Bogdankina kolaboracija sa vlastima, sa dalekosežnim posledicama... Reditelj Jagoš Marković vrlo spretno locira radnju u salonski stan, koji će, tokom predstave, biti iseljen, prepun uspomena, koje smetaju stanarima, koliko i gužva u kojoj žive. Ljuljaška usred kuće (reditelj je i scenograf) daje dinamiku radnji na sceni. Svetlana (moćna Vesna Trivalić) i Ljuba (odličan Dragan Mićanović) gotovo su robotizovani, ona kao žrtva familije, a on, kao večiti spavač, koji beži od stvarnosti. Njihova kćer Mirna (Milica Živojinović) svesno je distancirana, traći život. Druga sestra Nadežda (divna Anita Mančić), žarko želi muža i majčinstvo. Gotovo član porodice je i advokat Vasa (Irfan Mensur), onaj koji "sve zna". Uopštenost radnje kulminira u ovom liku: Tajčić je njegov nadimak, po znanom TV formatu, često komentariše meč Novaka Đokovića, dok traje panika izgnanih iz stana; pritom, i "vrskanjem" u govoru, kao TV Tajčić, Mensur spušta do banalnosti lik koji tumači, ionako prozaičan.

Pročitajte još: POZORIŠNA KRITIKA: Ko to kaže, ko to laže...

Čini se da je nova drama Biljane Srbljanović prilika da vidimo glumačke veličine, kako svojom harizmom upevaju da "pokriju" opšta mesta i bizarnosti, koji su inače rukopis autorke. Izvrsnoj Jelisaveti Sablić, Bogdanki, tviterašici, lažljivici, manipulatorki, preostalo je samo da skine periku, da bi njen slom bio vidljiv. Ni tekst, ni režija, nisu joj dali bolje rešenje. Zatim, sve što je važno, u "Vratu od stakla" se prepriča, u monologu svakog od glavnih likova, što katastrofalno zaustavlja radnju. Sa muzičkim numerama, koje dugo traju, u prelazima, to čini predstavu tromom i razvučenom, naročito kada se nekoliko puta prirodno završi, a traje i dalje.

Marko Janketić (Vlajko Mujić, vlasnik stana) i Miloš Samolov (Nadeždin skajp verenik iz Švedske) korektno su se nosili sa zadatkom, koji bi u TV dramaturgiji bio pun pogodak. Jer, malo dubine ima u karakterima u predstavi ekstravagantnog naslova "Vrat od stakla", one koju je, u sličnim temama, postizao Slobodan Selenić, na primer.

Sa ovim budućim hitom JDP, uprkos uopštenosti drame, Biljana Srbljanović, zasigurno, grabi ka svojoj sedmoj Sterijinoj nagradi za najbolji domaći dramski tekst.