Kako je izgledao Novi Beograd

ZABORAV neumoljivo prekriva neka stara zdanja i ljude koji su davno postojali u ovom gradu. Ovaj, novinarski eksperiment, samo je pokušaj da sačuvamo neka sećanja vezana za doba kada je Novi Beograd tek nicao i polako potiskivao neke stare običaje i način života koji su postojali u ovoj oblasti.

Novi grad počeo je da raste na zemljištu koje je uglavnom pripadalo bežanijskim seljacima, a ostalo je zapamćeno i romantično ime jednog omanjeg naselja koje su tadašnji malobrojni stanovnici zvali Bežanijske širine.

To je bilo naselje od tek nekoliko kuća koje se nalazilo na prostoru današnjeg Hotela „Hajat“ i njegove okoline. Ovo su bila domaćinstva u Dojnom ili Donjem polju kako su početkom 20. veka zvali prostor na kojem će kasnije nići Novi Beograd. Hroničari pamte i da su ove kuće bile često opkoljene vodom, kada bi nadošli Dunav i Sava i kada bi skočio vodostaj u novobeogradskim barama koje su još dugo pamtili graditelji novog grada, jer su morali da naspu peskom ovaj veliki prostor.

Istovremeno, staro je moralo da se povlači ispred novog, pa je tako svojevremeno fotograf Ratko Đorđević snimio čarobnu fotografiju koju smo dobili zahvaljujući mesnoj zajednici „Paviljoni“. Na ovom snimku se vide vremešni stanovnici Bežanijskih širina, odnosno jedne trošne kuće između tadašnjeg SIV (Saveznog izvršnog veća, današnje Palate Srbije) i desne dunavske obale, gde se sada nalazi popularno šetalište između Ušća i Hotela „Jugoslavija“.

Fotografije ovog vremeplova dovoljno govore za sebe, a jedino oni, sredovečni Novobeograđani, verovatno pamte kako je ova fotografija dugo bila izložena u podzemnom prolazu između današnjih „Šest kaplara“ i „Ušća“.